Πρόκειται για εκφύλιση των ινών του τένοντα στη περιοχή της κατάφυσής του στη πτέρνα. Μπορεί να συνδυαστεί με ερεθισμό (φλεγμονή) του τένοντα ή και του ελύτρου που τον περιβάλει και την παρουσία εξόστωσης στη περιοχή (Hauglund’s deformity).
Συμπτώματα
Οι περισσότεροι ασθενείς παραπονούνται για προοδευτικό πόνο και οίδημα στη περιοχή χωρίς αναφερόμενο μηχανισμό κάκωσης.
Στα αρχικά στάδια ο πόνος εμφανίζεται μετά ή κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων αλλά γίνεται πιο επίμονος με τη πάροδο του χρόνου. Είναι εμφανέστερος σε άλματα και τρέξιμο. Υπάρχει ερεθισμός και ευαισθησία στη περιοχή της κατάφυσης και συχνά εμφανίζεται οστική προεξοχή. Η ραχιαία κάμψη του άκρου ποδός μετά τις 90 μοίρες είναι επώδυνη.
Αίτια
Το κύριο αίτιο είναι η εκφύλιση του τένοντα. Ο Μ.Ο. ασθενών είναι γύρω στα 40. Αιτιολογούνται επίσης παθήσεις όπως ψωρίαση, σύνδρομο Reiter’s, σπονδυλαρθρίτιδες, ουρική αρθρίτιδα, οικογενής υπερλιπιδαιμία, σαρκοείδωση, ιδιοπαθής σκελετική υπερόστωση, καθώς και η χρήση κορτικοστεροειδών και αντιβίωσης (κινολόνη).
Διάγνωση
Η κλινική εξέταση είναι η πρώτη εξέταση που θα γίνει για την πάθηση. Η ακτινογραφίες μπορεί να αναδείξουν οστεοποίηση στην επιφάνεια του τένοντα ή/και στη πτέρνα στο σημείο πρόσφυσής του σε ποσοστό 60% των περιπτώσεων. Η εμφάνιση εξόστωσης στη περιοχή της πτέρνας ονομάζεται “Hauglund’s deformity “ και είναι επώδυνη κατά τη πίεση και ψηλάφηση. Η μαγνητική τομογραφία παραμένει η απεικονιστική εξέταση επιλογής, οριοθετώντας την έκταση της εκφύλισης του τένοντα αλλά και την παρουσία θυλακίτιδας (bursitis).
Αντιμετώπιση / Θεραπεία
Συντηρητική αντιμετώπιση
Η συντηρητική αντιμετώπιση είναι αποτελεσματική στη πλειονότητα των ασθενών και περιλαμβάνει τη χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών σκευασμάτων, ανυψωτικά πτέρνας, διατάσεις στη περιοχή, νυκτερινούς νάρθηκες και υποδήματα που δεν επηρεάζουν την πάσχουσα περιοχή. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα επιμένουν η φυσικοθεραπεία και η χρήση πάτων νιτρογλυκερίνης μπορεί να βοηθήσουν. Σε κάθε περίπτωση η αποχή από αθλητικές δραστηριότητες και η σταδιακή επανένταξη , είναι απαραίτητα.
Χειρουργική θεραπεία
Προτείνεται σε περιπτώσεις αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας μετά από κάποιους μήνες. Χειρουργικά αφαιρείται το εκφυλισμένο τμήμα του τένοντα και κάθε ερεθισμένη περιοχή του θυλάκου. Στις περιπτώσεις όπου κρίνεται απαραίτητη η αποκόλληση του τένποντα από την κατάφυσή του στη πτέρνα, η επανακαθήλωσή του γίνεται συνήθως με απορροφήσιμες άγκυρες. Πολλές χειρουργικές τεχνικές έχουν περιγραφεί με ανοικτές αλλά και ενδοσκοπικές μεθόδους. Η τελική επιλογή έγκειται στην εμπειρία και ικανότητα του χειρουργού, αλλά και στην ιδιαιτερότητα του κάθε περιστατικού.
Μετεγχειρητική αποκατάσταση
Άμεσα μετεγχειρητικά τοποθετείται νάρθηκας ποδοκνημικής σε ελαφρά ιπποποδία για 15 ημέρες και μετά την αφαίρεση των ραμμάτων τροποποιείται σε ουδέτερη θέση. Προοδευτική φόρτιση αρχίζει μετά τις 3 εβδομάδες και η επανένταξη σε αθλητικές δραστηριότητες υπολογίζεται στις 8- 12 εβδομάδες.
