Τι είναι ο "Παγωμένος Ώμος"

«Παγωμένος ώμος» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται μαζί με τη συμφυτική θυλακιτίδα και την περιαρθρίτιδα για να περιγράψουν μια κατάσταση που απασχολεί περίπου 20% των ασθενών με προβλήματα στον ώμο που επισκέπτονται τον Ορθοπαιδικό ή/και τον φυσικοθεραπευτή.

Αίτια Εμφάνισης

  • Συνήθως έχει μια αιφνίδια και χωρίς αιτία έναρξη σε άτομα άνω των 40 χρονών (πρωτοπαθής παγωμένος ώμος)
  • Παρουσιάζεται σε άτομα που έχουν οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα, έχουν υποστεί κάποιο τραυματισμό ή έχει προηγηθεί μακρά περίοδος ακινητοποίησης της άρθρωσης (δευτερογενής παγωμένος ώμος).

Τα στάδια του "Παγωμένου Ώμου"

  • Επώδυνο στάδιο: Το πρώτο και πιο επώδυνο στάδιο μπορεί να διαρκέσει από δύο έως εννέα μήνες και χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο, ακόμη και κατά την ανάπαυση, συνεχόμενο πόνο στον ώμο που ακτινοβολεί προς τα κάτω φτάνοντας ακόμα και στον καρπό και περιορισμό της κίνησης για 2 έως 3 εβδομάδες από την έναρξη των συμπτωμάτων. Αρθροσκοπικές και χειρουργικές μελέτες έχουν δείξει πως υπάρχει μια πρώιμη φλεγμονώδης διαδικασία που αρχίζει στον θύλακα (κάψουλα) της άρθρωσης ή στο πέταλο των στροφέων του ώμου, η οποία καθώς υποχωρεί αντικαθίσταται από συμφύσεις και βραχύνσεις που κάνουν τον ώμο δύσκαμπτο.
  • Στάδιο δυσκαμψίας: Το δεύτερο στάδιο, αυτό της δυσκαμψίας, μπορεί να διαρκέσει από τέσσερις μήνες έως ένα χρόνο και χαρακτηρίζεται από σημαντική απώλεια των κινήσεων του ώμου, πόνο μόνο κατά την κίνηση στο περιορισμένο τελικό εύρος και κινήσεις της ωμοπλάτης αντί του βραχίονα όταν ο ασθενής προσπαθεί να σηκώσει, να τεντώσει ή να στρίψει το χέρι του.
  • Στάδιο αποκατάστασης: Το τρίτο στάδιο της αποκατάστασης της κίνησης μπορεί να διαρκέσει μέχρι και δύο χρόνια. Σε αυτό το στάδιο δεν υπάρχει καθόλου πόνος ή φλεγμονή και μπορεί ξεκινήσει η αποκατάσταση της κίνησης χωρίς επιδείνωση των συμπτωμάτων και παράταση των δύο πρώτων σταδίων. Η φυσική ιστορία του παγωμένου ώμου έχει δείξει ότι μπορεί να υπάρξει ανάρρωση χωρίς καμία ιατρική ή άλλη παρέμβαση μετά από 2 χρόνια περίπου, σε μερικές περιπτώσεις όμως οι ασθενείς δεν ξανακερδίζουν το φυσιολογικό εύρος κίνησης.

Αντιμετώπιση - Θεραπεία

Συνήθως ο ασθενής αναζητεί ιατρική βοήθεια στο αρχικό στάδιο όπου επικρατεί η φλεγμονή. Αντιφλεγμονώδη φάρμακα και ενέσεις στεροειδών θεωρούνται η κατάλληλη αγωγή για αυτή την περίοδο. Τα οφέλη όμως είναι μόνο βραχυπρόθεσμα, προσφέροντας πιθανόν μια μικρή μόνο ανακούφιση από τον πόνο και μια πρόσκαιρη αύξηση του εύρους της κίνησης ενώ τα αντιφλεγμονώδη χάπια μπορεί να προκαλέσουν ενοχλήσεις στο στομάχι. Είναι λοιπόν καλύτερα να χρησιμοποιηθούν αρχικά απλά αναλγητικά συνοδευόμενα από κρυοθεραπεία για την αντιμετώπιση του έντονου πόνου.

Ενεργητική θεραπεία- κινητοποίηση, στο στάδιο της φλεγμονής είναι πολύ πιθανό να επιδεινώσει τα συμπτώματα και να καθυστερήσει την αποκατάσταση. Πρώιμες ασκήσεις ή κινητοποιήσεις μπορούν εύκολα να προκαλέσουν πόνο στην ηρεμία που μπορεί να διαρκέσει για ώρες ή ακόμα και για μέρες. Ορισμένες φόρες ο ασθενής βρίσκει ανακούφιση όταν κρεμάσει το χέρι του προς τα κάτω.

Η φυσικοθεραπεία μπορεί να ξεκινήσει όταν ο ασθενής δεν έχει άλλο πόνο κατά την ηρεμία. Η θεραπεία περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες ασκήσεις στο περιορισμένο τελικό εύρος κίνησης, αρχικά υποβοηθούμενες από το άλλο χέρι και αργότερα ενεργητικά μόνο από το πάσχον άκρο, και απαιτεί την ενεργή συμμέτοχη του ασθενή καθώς μαθαίνει να κάνει βασικές κινήσεις, όπως η έσω στροφή, η κάμψη και η έκταση του ώμου.

Η χειρουργική αντιμετώπιση έχει θέση στην αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου, όταν η συντηρητική αποτυγχάνει ή ο ασθενής χρειάζεται ταχύτερη ανάρρωση. Η τεχνική είναι η αρθροσκόπηση του ώμου με συνοδό καθαρισμό όλων των υμενικών πτυχών της άρθρωσης και τη δυνατόν καλύτερη κινητοποίηση της άρθρωσης υπό αναισθησία. Τα μετεγχειρητικά φυσικοθεραπευτικά πρωτόκολλα περιλαμβάνουν άμεση παθητική και ενεργητική κινητοποίηση της άρθρωσης με σκοπό τη διατήρηση του πλήρους εύρους κίνησης.